Habari! Week 1, Dar Es Salaam, Kabanga.
Blijf op de hoogte en volg Jitty
18 Februari 2014 | Tanzania, Kabanga
Hee hallo habari!
Hoe gaat het met jullie?!
Waaaaaa, ik ben gewoon écht weg naar Afrika voor een half jaar. Bizar! Ik begin het me nu eindelijk pas een beetje te beseffen.
We mogen nog niet in het ziekenhuisje stage lopen omdat onze werkvisums/verblijfsvergunningen nog niet rond zijn.. Voor nu is dat nog wel lekker omdat we nog wel moe zijn van de reis en de voorbereidingen in Nederland. We kunnen nu lekker de omgeving gaan verkennen, maar hopelijk zijn ze wel snel klaar!
We hebben een hele goede vlucht gehad. Om half 12 (Nederlandse tijd) gingen we de lucht in, om half 5 (17 uur later) lagen we in ons bed in Dar Es Salaaam. In Dar Es Salaam was het bloedjeheet, niet heel schoon, lelijke gebouwen en ’s nachts wel veel mensen op straat te slapen toch viel het me heel erg mee. Mensen laten ons hier wel met rust (met uitzondering van het busstation). Er wordt hoogstens ‘Mzungu’ (blanke) naar je geroepen.
Na twee korte nachten bijtanken in een sauna als slaapkamer, wilden we wel graag naar onze eindbestemming; Kigoma. Helaas vertrok het eerste-beste-veel-te-dure-vliegtuig pas over vijf dagen. Daarom besloten we de bus te pakken. We hadden geen busticket geregeld maar proberen op goed geluk vier plekjes te bemachtigen in een bus richting Kigoma. Deze bus naar Kigoma zat helaas vol. Onze taxichaffeur (van het hostel) regelde dat we met een andere bus konden. Gelukkig hadden we hem want het busstation is de minst plezierige plek waar je je wilt bevinden om 5 uur ’s ochtends als buitenlands meisje met al je tassen bij je. Méga druk, iedereen roept ‘money’ naar je en je trekt als een magneet mensen aan. We namen die bus, best luxe touringcar. Ieder een eigen stoel, er hing een tv scherm met plakband vast bevestigd (maar we konden de Tanzaniaanse gospels volgen) en gelukkig kregen we geen kippen of babys op schoot. Deze busrit van oost- naar west Tanzania was écht gaaf! Super mooie natuur, heel groen. Na 17 uur flink door elkaar geschut te zijn kwamen we aan in Kahama.
Het busje waar we de volgende dag in werden geladen was wél een typisch gevalletje ‘prop-maar-zo-vol-mogelijk-met-mensen-kippen-en-spullen’. Tassen op schoot en we werden hier écht alle kanten opgesleurd. Vanaf nu reden we alleen nog maar over onverharde, rode zandweggetjes met enorme kuilen. Uren rijden langs hele kleine dorpjes op heuveltjes. De mensen in het busje waren hier erg aardig en we konden de hele tijd met elkaar ouwehoeren. Na 9,5 uur kwamen we dan EIN-DE-LIJK aan op de meest afgelegen plek waar ik, denk ik, ooit zal wonen of werken; KABANGA!
Ons huisje, of moet ik zeggen; villa is super leuk. We hebben allemaal een eigen kamer en een gigantische tuin. Het is hier net een filmset. Nonnen lopen rond in het rustige dorpje, gebouwtjes met hoge hallen, overal staan gebouwtjes die bij het ziekenhuisje horen met mensen ervoor. Er lopen hier wel heel veel lichamelijk gehandicapten rond. Er zijn zeven nonnen in Kabanga. Super lief en aardig. We kunnen bij hen lunchen en/of avondeten als we zelf niet willen koken. Meestal eten we iets van rijst met spinazie, doperwten, bonen en iets van meloen, komkommer of ananas als toetje. Ze bakken ook broden die we mee mogen nemen tegen een kleine betaling.
Er is in Kabanga nog een best grote markt waar je eigenlijk alles kan kopen behalve kroketten, frikadellen, chips, jonge kaas, italiaanse kruiden, pizza, hagelslag, magnums of kerrieprei schotel :-p. De mensen hier spreken geen woord Engels. Het is dus een lekkere chaos op de markt wanneer wij aankomen en iedereen om ons heen komt staan. We zijn nu druk de basiszinnen in het Swahili aan het leren.
Elke werkdag worden wij om 06:00 wakker van studenten die als een leger voorbij rennen aan ons raam. Ze rennen in de maat en zingen uit volle borst. Super gaaf :P
We hebben een waakhond, Tiba. Hij luistert voor geen meter (NOG NIET), is mager, maar beschermd ons perfect. Als we gaan wandelen door het dorp loopt hij met ons mee en valt dan kleine kinderen en kippen aan. Haha niet heel tof dus. Die moet nog maar even goed opgevoed worden.
Ik hoop dat ik binnenkort op mijn mobiel op whatsapp of facebook kan, dan zijn de berichten wat minder lang hihi. Maar het is ook wel lekker hoor, geen internet. Super bedankt voor alle leuke dingen die ik van jullie heb meegekregen!! Mijn backpack zat vol met cadeautjes die ik er zelf niet in had gestopt!! Ook alle boekjes die ik nog mag gaan lezen met brieven van jullie zijn echt gaaf. Kan niet wachten om alle lieve (denk ik) brieven te gaan lezen, maar ik houd me nog even in ;-). De roosjes zijn in iedergeval al wel gepland!!
Ik hoop dat het goed met jullie gaat! Tijdens het schrijven van deze blog heb ik nog niet mijn mail kunnen controleren, maar ik hoop snel wat van jullie te horen! Ik wil jullie écht bedanken voor het bijzondere afscheid, dat doet me zo goed te weten dat er zoveel lieve mensen in Nederland zijn die voor mij klaar staan!!
Hele dikke knuffel en heel veel liefs vanuit Tanzania.
Hoe gaat het met jullie?!
Waaaaaa, ik ben gewoon écht weg naar Afrika voor een half jaar. Bizar! Ik begin het me nu eindelijk pas een beetje te beseffen.
We mogen nog niet in het ziekenhuisje stage lopen omdat onze werkvisums/verblijfsvergunningen nog niet rond zijn.. Voor nu is dat nog wel lekker omdat we nog wel moe zijn van de reis en de voorbereidingen in Nederland. We kunnen nu lekker de omgeving gaan verkennen, maar hopelijk zijn ze wel snel klaar!
We hebben een hele goede vlucht gehad. Om half 12 (Nederlandse tijd) gingen we de lucht in, om half 5 (17 uur later) lagen we in ons bed in Dar Es Salaaam. In Dar Es Salaam was het bloedjeheet, niet heel schoon, lelijke gebouwen en ’s nachts wel veel mensen op straat te slapen toch viel het me heel erg mee. Mensen laten ons hier wel met rust (met uitzondering van het busstation). Er wordt hoogstens ‘Mzungu’ (blanke) naar je geroepen.
Na twee korte nachten bijtanken in een sauna als slaapkamer, wilden we wel graag naar onze eindbestemming; Kigoma. Helaas vertrok het eerste-beste-veel-te-dure-vliegtuig pas over vijf dagen. Daarom besloten we de bus te pakken. We hadden geen busticket geregeld maar proberen op goed geluk vier plekjes te bemachtigen in een bus richting Kigoma. Deze bus naar Kigoma zat helaas vol. Onze taxichaffeur (van het hostel) regelde dat we met een andere bus konden. Gelukkig hadden we hem want het busstation is de minst plezierige plek waar je je wilt bevinden om 5 uur ’s ochtends als buitenlands meisje met al je tassen bij je. Méga druk, iedereen roept ‘money’ naar je en je trekt als een magneet mensen aan. We namen die bus, best luxe touringcar. Ieder een eigen stoel, er hing een tv scherm met plakband vast bevestigd (maar we konden de Tanzaniaanse gospels volgen) en gelukkig kregen we geen kippen of babys op schoot. Deze busrit van oost- naar west Tanzania was écht gaaf! Super mooie natuur, heel groen. Na 17 uur flink door elkaar geschut te zijn kwamen we aan in Kahama.
Het busje waar we de volgende dag in werden geladen was wél een typisch gevalletje ‘prop-maar-zo-vol-mogelijk-met-mensen-kippen-en-spullen’. Tassen op schoot en we werden hier écht alle kanten opgesleurd. Vanaf nu reden we alleen nog maar over onverharde, rode zandweggetjes met enorme kuilen. Uren rijden langs hele kleine dorpjes op heuveltjes. De mensen in het busje waren hier erg aardig en we konden de hele tijd met elkaar ouwehoeren. Na 9,5 uur kwamen we dan EIN-DE-LIJK aan op de meest afgelegen plek waar ik, denk ik, ooit zal wonen of werken; KABANGA!
Ons huisje, of moet ik zeggen; villa is super leuk. We hebben allemaal een eigen kamer en een gigantische tuin. Het is hier net een filmset. Nonnen lopen rond in het rustige dorpje, gebouwtjes met hoge hallen, overal staan gebouwtjes die bij het ziekenhuisje horen met mensen ervoor. Er lopen hier wel heel veel lichamelijk gehandicapten rond. Er zijn zeven nonnen in Kabanga. Super lief en aardig. We kunnen bij hen lunchen en/of avondeten als we zelf niet willen koken. Meestal eten we iets van rijst met spinazie, doperwten, bonen en iets van meloen, komkommer of ananas als toetje. Ze bakken ook broden die we mee mogen nemen tegen een kleine betaling.
Er is in Kabanga nog een best grote markt waar je eigenlijk alles kan kopen behalve kroketten, frikadellen, chips, jonge kaas, italiaanse kruiden, pizza, hagelslag, magnums of kerrieprei schotel :-p. De mensen hier spreken geen woord Engels. Het is dus een lekkere chaos op de markt wanneer wij aankomen en iedereen om ons heen komt staan. We zijn nu druk de basiszinnen in het Swahili aan het leren.
Elke werkdag worden wij om 06:00 wakker van studenten die als een leger voorbij rennen aan ons raam. Ze rennen in de maat en zingen uit volle borst. Super gaaf :P
We hebben een waakhond, Tiba. Hij luistert voor geen meter (NOG NIET), is mager, maar beschermd ons perfect. Als we gaan wandelen door het dorp loopt hij met ons mee en valt dan kleine kinderen en kippen aan. Haha niet heel tof dus. Die moet nog maar even goed opgevoed worden.
Ik hoop dat ik binnenkort op mijn mobiel op whatsapp of facebook kan, dan zijn de berichten wat minder lang hihi. Maar het is ook wel lekker hoor, geen internet. Super bedankt voor alle leuke dingen die ik van jullie heb meegekregen!! Mijn backpack zat vol met cadeautjes die ik er zelf niet in had gestopt!! Ook alle boekjes die ik nog mag gaan lezen met brieven van jullie zijn echt gaaf. Kan niet wachten om alle lieve (denk ik) brieven te gaan lezen, maar ik houd me nog even in ;-). De roosjes zijn in iedergeval al wel gepland!!
Ik hoop dat het goed met jullie gaat! Tijdens het schrijven van deze blog heb ik nog niet mijn mail kunnen controleren, maar ik hoop snel wat van jullie te horen! Ik wil jullie écht bedanken voor het bijzondere afscheid, dat doet me zo goed te weten dat er zoveel lieve mensen in Nederland zijn die voor mij klaar staan!!
Hele dikke knuffel en heel veel liefs vanuit Tanzania.
-
18 Februari 2014 - 11:12
Malinda:
Jittyy wat een avonturen:)
Gelukkig zijn jullie heelhuids aangekomen.
Echt geweldig om te lezen, ik zie het helemaal voor me!
Ik hoop dat jullie werkvergunning en verblijfsvergunning snel geregeld zijn zodat jullie aan de slag kunnen!
Heel veel succes de aankomende weken, en ik kijk alweer uit naar je volgende avontuurlijke verhaal uit tanzaniaa!!
Liefss en kusjes mallieconballie -
18 Februari 2014 - 11:25
Desirée Scholtens:
Zo te lezen is het al een heel avontuur om op de plaats van bestemming te komen. Heb je geen vierkante kont van het bus-zitten? Ik probeer het me zo voor stellen: een sauna delen met kippen en baby's - is er geen in je rugzak gekropen? Veel succes en plezier met settelen, hopelijk is je papierwerk snel geregeld!
Desirée -
18 Februari 2014 - 11:38
Jacoba,Kees:
Hee stoere meid,
Wat een geweldig leuk verhaal.
Ik vind het zo stoer,heb echt bewondering voor je.
Vanaf onze kant heel veel plezier, maar pas goed op je zelf.
En ik ga je volgen.
Heel veel liefs dikke knuffel
Van ons XXXXXXXX
Kees en Jacoba, -
18 Februari 2014 - 13:33
Krista:
Hoi Jitty,
Wat weer een mooi verhaal. Ik zie het al helemaal voor me hoe je in zo'n busje gepropt wordt ;) TIA hè !!! Zoals wij altijd zeiden in Ghana. This is Afrika! Ik blijf je volgen en kijk uit naar al je verhalen. Een hele fijne en bijzondere tijd toegewenst en tot over een half jaar.
Groetjes Krista -
19 Februari 2014 - 21:22
Monique:
Lieve Jit!
Heel fijn om te horen dat je in ieder geval veilig en heelhuids bent aangekomen! Hopelijk geniet je van deze mooie tijd! Hopelijk zijn alle papieren snel in orde en kun je beginnen met jullie stoere werk daar! Heel veel succes en ik kijk uit naar je volgende verhalen!
Dikke kus en knuffel -
25 Februari 2014 - 15:05
Marco:
Jitty wat leuk om te lezen! ben helemaal jaloers, geniet er zoveel mogelijk van en blijf schrijven :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
